Armoede in Nederland

Armoede in Nederland schijnt iets af te nemen maar is er nog steeds.

De verwachting is dat in 2024 een kleine 6% van de inwoners in armoede leeft en 7% van de kinderen.

Onze gemeente zit ongeveer op het landelijk gemiddelde. Dat betekent dat er ongeveer 2000 mensen in armoede leven. Naar mijn idee zijn dat er 2000 te veel! En moeten we als overheid en samenleving er alles aan doen om dit te veranderen.

Gelukkig is er de laatste tijd veel meer aandacht voor armoede en de gevolgen er van . Veel politieke partijen hebben het over bestaanszekerheid en zijn er allerlei televisie-uitzendingen over dit onderwerp.

Dat is heel belangrijk, maar voor de mensen die in armoede leven verandert er niet zo heel veel. Met mooie woorden en plannen kun je de rekeningen niet betalen.

Armoede betekent niet alleen dat je weinig of te weinig geld hebt om rond te komen, maar het heeft ook gevolgen voor de gezondheid, de woon-en leefomstandigheden, het meedoen aan de samenleving. Zo hebben kinderen die in armoede opgroeien later minder kansen op de arbeidsmarkt. Huishoudens met een laag inkomen hebben het vaakst te maken met schulden. Het hebben van schulden levert weer stress op. Met alle gevolgen van dien.

Echte oplossingen moeten uit Den Haag komen. Er moet onder andere een bestaansminimum komen dat voldoende is om van te leven. Dan kunnen allerlei aanvullende regelingen afgeschaft worden. Regelingen die veel mensen, na de toeslagenaffaire, niet meer durven aan te vragen.

Tot die tijd zullen de gemeenten aanvullende maatregelen moeten nemen om de pijn te verzachten. Ik noem dat pleisters plakken. Maar zolang de armoede niet landelijk wordt aangepakt zijn de gemeentelijke pleisters hard nodig.

Als PvdA-wethouder heb ik speciale aandacht voor die pleisters. Pleisters voor de groep mensen die in armoede leven. Aandacht voor een goed armoedebeleid en goede regelingen. Gelukkig gesteund door het college en de gemeenteraad.

Onze gemeente kent de nodige regelingen. Maar hebben die regelingen wel effect? En wat betekenen ze voor de verschillende groepen zoals alleenstaanden zonder kinderen, mensen met AOW, paren met oudere kinderen enz. Om hier goed inzicht in te krijgen hebben wij aan het Nibud gevraagd om onderzoek te doen naar het effect van het minimabeleid van onze gemeente. Het Nibud heeft het onderzoek net afgerond en binnenkort gaan we intern bespreken wat we met de aanbevelingen van dit onderzoek gaan doen.

Dit alles om het beperkte aantal pleisters op de goede plekken te plakken!