Opvang in Nederland

Net als alle andere gemeenten in Nederland, vangt ook de gemeente Montferland mensen op die uit hun land zijn gevlucht voor oorlogsgeweld. Mensen uit gebieden van over de hele wereld waar ze niet meer veilig zijn. De gebieden waar dat het geval is worden er eerder meer dan minder. Helaas. Een extra toeloop is er sinds 2 jaar uit Oekraïne. We dachten voor een korte periode, maar het is nu al 2 jaar het geval met geen enkel zicht op een spoedig einde. Het opvangen van vluchtelingen zal dus voorlopig een belangrijke taak van de gemeente blijven.

De gemeente is verplicht een bepaald aantal statushouders en sinds kort ook vluchtelingen op te nemen (Spreidingswet). Statushouders zijn vluchtelingen die te horen hebben gekregen dat ze mogen blijven. Bij statushouders moeten wij, naast huisvesting, ook zorgen voor inburgering. Met Plavei is afgesproken dat zij jaarlijks 15% van beschikbare huurwoningen inzetten voor statushouders. Voor de inburgering hebben wij afspraken met o.a. Welcom en het Graafschapcollege. We verzorgen ook een deel zelf. Daarbij gaat het met name om het zoeken naar werk voor deze mensen.

Naast de opvang van Oekraïense ontheemden, statushouders, AMV’ers (kinderen/jongeren die zonder ouders reizen) en vluchtelingen hebben wij ook nog te maken met arbeidsmigranten. De gemeente is niet verantwoordelijk voor de opvang van deze groep maar wij vinden het wel belangrijk dat de huisvesting van deze mensen goed is. Onlangs heeft onze gemeenteraad hier nog besluiten over genomen.

Als ik dan met mensen praat over de opvang van al deze verschillende groepen valt me op dat men allerlei groepen en regelingen door elkaar haalt. Vaak wordt er gewezen naar “Ter Apel”: buiten slapen, chaos en de veilige-landers die veel overlast bezorgen. Helaas zijn dat vooral de beelden die we door de media krijgen voorgeschoteld. Ik kan me voorstellen dat mensen daardoor huiverig zijn voor zulke situaties in het eigen dorp.

Het is tijdens die gesprekken heel lastig om daar andere beelden tegenover te zetten. De ervaring die wij als gemeente hebben met de opvang van al deze verschillende groepen mensen is dat die over het algemeen goed verloopt. Dat is niet wat mensen dan willen horen want het is niet wat ze op tv zien.

Terwijl er zoveel goede voorbeelden zijn, ook in onze gemeente. Overal waar in onze gemeente statushouders en Oekraïense ontheemden worden opgevangen zijn er veel vrijwilligers die voor deze mensen klaar staan. Om ze te helpen om een goede plek in onze samenleving te vinden. Buren van de opvang zeggen dat ze absoluut geen overlast ondervinden van de opvang die naast hun woning is.

Ik ben trots op onze gemeente (zowel bestuur als inwoners) als het gaat om de opvang van al deze gevluchte mensen. We zijn er nog lang niet mee klaar. Immers het aantal vluchtelingen neemt wereldwijd nog steeds toe. Steeds meer mensen die huis en haard moeten achterlaten en naar een totaal vreemd land moeten vluchten. Voor ons is dat lastig voor te stellen, maar we mogen blij zijn dat wij in de positie zitten dat we hulp kunnen bieden en niet dat we hulp moeten vragen.

Ingrid Wolsing