Deze week ontvingen wij twee berichten van het college met betrekking tot de stand van zaken in de coronacrisis in onze gemeente.
Het eerste bericht betrof een raadsbrief waarin het college aangaf wat er zoal gedaan is. Er werd uitgebreid verteld over de crisisstructuur-en organisatie, de wijze waarop gehandhaafd wordt, de kosten en de kritische processen. Slechts een klein deel van de brief ging over onderwijs, kinderopvang en zorginstellingen. Niets over extra aandacht voor jongeren die plotseling zonder werk komen te zitten, zzp’ers zonder werk, kinderen van zorggezinnen die een extra risico lopen, ouderen die vereenzamen. Niets van dat alles. Terwijl wij als gemeente als eerste verantwoordelijk zijn voor de zorg van onze inwoners!
Het tweede bericht lazen we in de krant. Het college dat hulp bij het huishouden stopzet bij kwetsbare ouderen die, vanwege de angst voor corona, geen vreemden in huis willen. En als ze na de coronacrisis weer hulp willen moeten ze dit opnieuw aanvragen en lopen ook dan nog eens het risico dat ze minder of geen hulp meer krijgen. “Want in de coronatijd heeft u het toch ook zonder hulp kunnen redden?”
Hoe koud en kil werd er gereageerd door wethouder Sinderdinck! De wethouder met zorg in zijn portefeuille!
Als PvdA-fractie hebben wij de afgelopen 2 jaar volop aandacht gevraagd voor het sociale domein. Zorg en hulp voor de meest kwetsbare in onze samenleving. Keer op keer moesten wij constateren dat het huidige college, gesteund door de coalitie, bezuinigingen doorvoerde. Maar al deze maatregelen hadden geen nadelig effect op de geboden zorg werd ons beloofd.
Nu zien we in de praktijk hoe dit college werkt en denkt. Over de ruggen van kwetsbare en bange mensen bezuinigen. En dat terwijl je van de leiders, juist in tijden van een crisis, steun verwacht. Stel mensen gerust en probeer ze te helpen in deze zware tijden.
Het maakt ons boos en verdrietig!